ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

(Απόσπασμα από την ομιλία του Γρηγορίου του Ναζιανζηνού «εις την Καινήν Κυριακήν» στην γιορτή του Αγίου Μάμα την πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα την Άνοιξη του 383 μ.Χ.)

Ας γιορτάσουμε λοιπόν όλοι μαζί, με ότι χρειάζεται και ταιριάζει, σε αυτήν την εποχή. Γιατί όλη η πλάση συνωμοτεί μαζί μας για να είναι καλό το πανηγύρι του Αγίου Μάμα και όλα γύρω μας γιορτάζουν μαζί μας.
Παρατήρησε καλά όσα βλέπεις γύρω σου: η καλύτερη από όλες τις εποχές, η Άνοιξη, συνοδεύει θριαμβευτικά την καλύτερη από όλες τις ημέρες, την Κυριακή και της προσφέρει σαν δώρο ότι καλύτερο και ότι πιο όμορφο και ευάρεστο υπάρχει.
Τώρα ο ουρανός είναι λαμπρότερος. Τώρα ο ήλιος φαίνεται υψηλότερος και πιο χρυσαφένιος. Τώρα της σελήνης ο κύκλος διαγράφεται εμφανέστερα και το πλήθος των αστεριών διακρίνεται καθαρότερα. Τώρα που τα κύματα χτυπούν και σπάνε στην ακρογιαλιά, απ’ τον ήλιο φεύγουν τα σύννεφα, απ’ την ατμόσφαιρα οι σφοδροί άνεμοι. Τώρα η γη χαίρεται τα φυτά, τα μάτια χαίρονται την βλάστηση.
Τώρα οι πηγές αναβλύζουν γάργαρο νερό. Τώρα τα ποτάμια ξεχύνονται με αφθονία, αφού λύθηκαν από τις παγωνιές του χειμώνα. Και το λιβάδι ευωδιάζει και τα φυτά ανθούν και το χορτάρι κουρεύεται από τα αρνάκια που χαρούμενα πηδούν στα καταπράσινα χωράφια.
Ήρθε η ώρα και το πλοίο ανοίγει τα πανιά του και βγαίνει από το λιμάνι με χαρούμενα ναυτικά επιφωνήματα που τα περισσότερα χαίρεται ο Θεός να τα ακούει. Και γύρω του αναπηδά το δελφίνι, που φυσώντας με πολλή ευχαρίστηση το νερό το πετάει ψηλά και συνοδεύει τους ναύτες με κάθε ευθυμία.
Τώρα μόλις, ο γεωργός μπήγει στην γη το αλέτρι του κοιτώντας ψηλά στον ουρανό και επικαλούμενος Εκείνον που χορηγεί στις καρπούς. οδηγεί το βόδι που έχει για όργωμα στο ζυγό. Ανοίγει λοιπόν στην γη βαθύ και γλυκό αυλάκι και χαίρεται ελπίζοντας σε καλή σοδιά. Να και ο βοσκός, να και ο γελαδάρης. Κουρντίζουν τις φλογέρες τους και παίζουν μ’ αυτές ποιμενικό σκοπό και τραγουδάνε καθισμένοι σε πέτρες κάτω από σκιερά δέντρα την Άνοιξη που μόλις ήρθε.
Τώρα ο κηπουρός περιποιείται τα φυτά του. Ο κυνηγός φτιάχνει καλαμένιες ξώβεργες και κρυμμένος στις θάμνους παρατηρεί το πέταγμα των πουλιών. Ο ψαράς ερευνά τον βυθό και καθαρίζει τα δίχτυα του καθισμένος σε βράχο του γιαλού.
Τώρα η ακούραστη μέλισσα, ανοίγει τα φτερά της, αφήνει την κυψέλη της και πετώντας πάνω από ανθισμένα λιβάδια επιδεικνύει την σοφία της, γευόμενη όλα της τα λουλούδια. Και μια άλλη μέλισσα οικοδομεί τις κερήθρες, φτιάχνοντάς τις εξάγωνες. Αντίθετες μεταξύ τους κυψελίδες, εναλλάσσονται στις ευθείες με τις γωνίες, ένα θαυμαστό έργο υπέροχο και ασφαλές. Άλλη μέλισσα φυλάει το μέλι στις αποθήκες και έτσι το προσφέρει στον φίλο της τον μελισσοκόμο. Μέλι, καρπός γλυκός που δεν χρειάζεται καλλιέργεια.. Κάνουν οι μέλισσες αυτό που εμείς, το μελίσσι του Χριστού, έπρεπε να κάνουμε, έχοντας σαν παράδειγμα αυτό το έργο της σοφίας και της φιλοπονίας.
Τώρα τα πουλιά χτίζουν φωλιές και το μεν ένα πάει και έρχεται, το άλλο κλωσάει, κι άλλο πετά τριγύρω κι όλο το δάσος αντηχεί απ’ το κελάηδημά τους και κατευχαριστεί τον άνθρωπο.
Τα πάντα υμνούν τον Θεό και τον δοξάζουν με φωνές μυστικές και ανεκλάλητες. Για όλα αυτά μέσα από μένα τον άνθρωπο ευαρεστείται ο Θεός. Και έτσι ο ύμνος όλων εκείνων γίνεται και ύμνος δικός μου. Απ’ όλα αυτά μαθαίνω και εγώ να υμνώ τον Θεό.
Τώρα ευχαριστιέται κάθε είδος ζώου και εμείς οι άνθρωποι απολαμβάνουμε την ομορφιά γύρω μας με όλες μας τις αισθήσεις.
Τώρα δε και το περήφανο και αγέρωχο άλογο, επειδή στεναχωρήθηκε όλο τον χειμώνα κλεισμένο στον στάβλο, σπάει τα δεσμά του κι ορμά με μανία στην απέραντη πεδιάδα και στολίζεται κολυμπώντας στα ποτάμια.
Και για να συντομεύσω.
Τώρα ήρθε η Άνοιξη της φύσης, ή Άνοιξη η Πνευματική, η Άνοιξη για την ψυχή, η Άνοιξη που δεν φαίνεται. Σ’ αυτήν την αόρατη Άνοιξη ας γίνουμε μέτοχοι, αφού όμως αλλάξουμε τρόπο ζωής. Έτσι καινούργιοι και ανανεωμένοι θα μεταβούμε στην καινούρια ουράνια ζωή που θα μας χαρίσει ο Κύριός μας ο Ιησούς Χριστός.

Γρηγορίου Ναζιανζηνού Έργα, P.G. τόμοι: XXXV – XXXVIII